Artykuły logopedyczne.

• • • Wady wymowy u dzieci. Przyczyny i zapobieganie.

      Mowa jest jedną z ważniejszych form aktywności człowieka. Jest ona kluczem do wiedzy i ważnym czynnikiem kształtującym osobowość człowieka. Mowa jest atutem w nawiązaniu relacji z innymi, daje możliwość porozumiewania się, stanowi narządzie w zdobywaniu informacji. Pozwala na wyrażanie opinii, sądów , uczuć i upodobań. Jej zaburzenia powodują kłopoty poznawcze i społeczne. Istnieje też więź między mową a myśleniem. Niska inteligencja opóźnia rozwój mowy zaś opóźniony rozwój mowy obniża poziom intelektualny.

      Przyczyny wad wymowy.

      Do czynników wewnątrzpochodnych można zaliczyć:

      • niską sprawność ruchową narządów artykulacyjnych,
      • wady zgryzu, zaburzenia słuchu,
      • nieprawidłową budowę i funkcjonowanie narządów artykulacyjnych,
      • przerost trzeciego migdałka gardłowego,
      • zaburzenia słuchu fonematycznego.

      Do czynników zewnątrzpochodnych można zaliczyć:

      • spieszczanie mowy do dziecka,
      • ograniczone kontakty z matką do 2 r.ż. dziecka,
      • zaniedbania zdrowotne matki w czasie ciąży ( niedożywienie, używki ),
      • nieprawidłowe wzorce wymowy w domu,
      • brak okazji do rozwijania mowy.

      Zapobieganie wadom wymowy.

      • spędzać dużo czasu z dzieckiem,
      • opowiadać dziecku o tym co widzi, słyszy, robi,
      • czytać dziecku książeczki dostosowane do wieku dziecka,
      • oglądać ilustracje jednocześnie opowiadać,
      • dbać o właściwą opiekę (odżywianie),
      • dbać o prawidłową postawę wychowawczą,
      • nie spieszczać mowy,
      • zapobiegać chorobom uszu, przewlekłym stanom zapalnym,
      • doprowadzić do całkowitego wyleczenia ucha,
      • zapobiegać wadom zgryzu (karmić piersią, butelką tylko do 1 r.ż. oraz smoczek do 1 r.ż.- nie dłużej),
      • zachęcać dziecko do mówienia nawet jeśli mówi niewyraźnie),
      • starać się słuchać dziecko , słuchane chętniej mówi.

       

       

      Literatura/Źródło:

       

      Życie szkoły nr.1/2002r.

      Życie szkoły nr.10/2004r.

      ,,Logopedia’’ I. Styczek.

      ,,Vademecum logopedyczne’’ K. Błachnio.

      ,,Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola’’ G. Demel.

      ,,Jak pomóc dziecku z wadą wymowy’’ E. Spałek, C. Piechowicz-Kułakowska.

       

       

       

       

                                                                                                                                                            Opracowanie: Dominika Kowalczyk

       

      Profilaktyka logopedyczna w przedszkolu i w szkole.

       

      Profilaktyka logopedyczna to działania, które mają na celu zapobieganie zaburzeniom rozwoju mowy i języka. Głównym celem profilaktyki logopedycznej jest stymulowanie procesu nabywania przez dziecko sprawności , od której zależy prawidłowy przebieg rozwoju kompetencji językowej i komunikacyjnej.

      Stymulowanie tego procesu powinno być organizowane świadomie i systematycznie.

      K. Błachnio przez profilaktykę logopedyczną rozumie całokształt form organizowanych oraz treści, metod, zasad i środków tworzących spójną strukturę służącą rozpowszechnianiu wiedzy o:

      • istocie mowy jako aktu komunikacji językowej,
      • sposobach podnoszenia kultury mowy,
      • sposobach stymulacji rozwoju mowy u dzieci,
      • sposobach zapobiegania zaburzeniom mowy.

      Profilaktyka logopedyczna ukierunkowana na nauczyciela:

      • dokonanie pogłębionej diagnozy pedagogicznej wybranych uczniów,
      • planowanie pracy pedagogicznej uwzględniając indywidualne potrzeby i możliwości dziecka podczas prowadzenia zajęć,
      • zaangażowanie w proces postępów dziecka,
      • współpraca nauczycieli z logopedą i rodzicami tego dziecka w zakresie ujednolicenia oddziaływań terapeutycznych ukierunkowanych na dziecko.

      Profilaktyka logopedyczna ukierunkowana na rodzinę:

      • nawiązanie ścisłej współpracy rodziców dziecka  z logopedą,
      • motywowanie do ćwiczeń logopedycznych w domu,
      • wzmacnianie pozytywnych relacji dziecko-rodzic,
      • włączanie rodziców dziecka do realizacji działań profilaktyczno-stymulujących mowę,
      • pedagogizacja rodziców ( popularyzowanie wiedzy z zakresu logopedii),
      • pomoc w zakresie kontaktu z innymi specjalistami.

       

      Literatura/Źródło:

      ,,Vademecum logopedyczne’’ K. Błachnio.

      ,,Wczesne rozpoznawanie i leczenie zaburzeń mowy’’ –artykuły naukowe E. Stecko.

       

       

       

       

                                                                                                                                              Opracowanie: Dominika Kowalczyk